iki Prensle Hayat

Desenli, oluklu, kendinden yapışkanlı , simli sade ve sayamadiklarim.  Aylar önce aldığım A4 formundaki kendinden yapışkanlı evalar oğlumun elinde resme dönüştü :) tabi annesi farklı şekillerde onlari kesti ve yapıştırma işi ise ona kaldı. :) hem renkleri tekrar etme hemde şekilleri irdeleme için güzel bir çalışma oldu. Abimin küçük kızı Irmak içinde güzel bir çalışma oldu. Ve Canım Esram (kendisi yengem olur :)) ) hemen oluklu kartonlara resimleri monteledi ve sergimiz açıldı :) üste Irmak'in yaptığı çalışma altta ise Melih'in çalışması.. Bunuda dün akşam yaptık kreşte öğrendikleri şekil ve renkleri pekiştirme için güzel oldu. Şimdi odasinda dolabına astık. Ellerine sağlık Paşamin... mmp

Aralık ayında yerli malı haftası vardır herkes bilir çocukluğumuzdan beri evde hazırladığımız yiyecekleri okula götürüp hep birlikte bir güzel mideye indiririz. Öğretmenlerimiz bizlere görevler verir herkes aynı şeyleri getirmesin diye. Bu sene ogrencilerimi tam organize edeyim demiştim ki öğrencilerim bana güzel bir supriz hazırlamışlar. Benden habersiz ararlarinda anlaşmislar, kimin hangi hazırlığı yapacağı planlanmış.  Özenle hazırlanmış belli BENI YE pastasi 😊😊 Hepsinin ellerine sağlık hepsi sevgisini katmış içine tatlarindan belli idi. ☺ Iyiki öğretmenim diyorum bu dünya tatlılarıni nasıl tanırdım yoksa... mmp

Benim yakışıklı paşam artık 3 yaşında.  Canım oğlum 3 yaşında ☺ Hayatımı anlamlı kılan, Yaşamımıza renk katan kuzum 3 yaşında artık.  Bu sene yakışıklı oğlumun doğum gününü kreşinde öğretmeni ve arkadaşlarıyla kutladık. Bu yıl uzun uzun hazırlık yapmadık.  Sanırım kreşte kutlayacak olmanın verdiği bir rahatlık oldu  😊 Zeynep öğretmenimizle görüşerek ayarladik bir çok seyi. Palyaço olmasını çok istiyorduk açıkçası ve hocamız ayarlayabilecegini söyleyince çok sevindim.  Melih için güzel bir anı olacaktı. Sınıfın süsleme işi öğretmenimiz tarafindan yapıldı. Ellerine sağlık sade ve güzel olmuştu. Arabalar filmini çok sevdiğimiz için pastası Şimşek McQuuen baskılı idi. Pastamiz bu sene Gümüş pastanesinden,   sevgili Zeynep öğretmenimizin palyaço misafirinden dolayı tabak ve bardaklarimiz palyaço detaylı oldu. Bu yılda ananemiz yanımızdaydi 3 yıldır ananemiz Ankara'da ve Hatay'da bizimle birlikteydi. ☺ Ve Çilek Kreş'in güzel öğretmenlerinden Zeynep öğretmenimiz .

Ankara ya gelmemiz melihe yaradı sanırım Antakya da  onunla bu kadar fazla etkinlik yapamiyorduk.  Boyalarla tanışma vaktinin geldiğine karar verdim ve iyikide vermişim. Gerçekten boyaya dokunmak onunla kağıda desenler çizmek çok hoşuna gitti. İlk once tek renkle başladık maviyi seçtik. Önce ben başladım çizmeye oda beni izledi ve yapmak için heyecanlandi. O minik ellerini , parmaklarını boyaya batırıp çıkarısini seyretmek doyumsuzdu. Biraz üstüne sürdü biraz kâğıda... araba çizgidigini soyledi ama  ortada eğri cizgilerden baska  birşey yoktu.  :)  baktım ellerinin büyük kısmı boya içinde bende ellerinin içini iyice boyadım ve el baskısı yaptım :) boya tek seferde yıkamada geçmedi uzun süre elleri mavinin tonlarini alarak dolaştı  yavrucak...

İKİNCİ BİR HAYAT: Hastalığım :         1988 yılında vücudun neredeyse tamamında oluşan ciddi şişlikler nedeniyle endişelenen ailem beni doktora yetiştiriyor.Hangi doktora...

Bu başlığı atalı aylar oldu. Ankaraya ani gelisimiz ve fotograflarin evdeki bilgisayarda kalmasından dolayı yayinlayamadim.. fakat Ankara da tekrar oyun hamuru almamizla oyunlarimiz başladı. Akşam paşayla hamurumuzdan kucuk toplar yaptık önce sonrada  yeşil hamurdan ağaç dallari tabi dallari ben yapmak zorunda kaldim ama inaniyorum ki zamanla el becerisi gelişecek.  Tek tek yerleştirdi o küçük toplar elmalarimiz oldu. Daha sonrada farklı şekiller çıktı ortaya ..   ilk hamurla oynadığımız da küçük toplar yapmıştım onlari kabına doldurup bosaltmistik daha farklı renkler kullanip renkleri ayırmasini istemiştim ama o doldurup boşaltmayi tercih etmişti :)

Bu hafta uzun zamandır alıp okumayı ertelediğim bir kitabı okumaya başladım.  "Çocuklara Söz Geçirme Sanatı" kitap Ali Çankırılı'nın kaleminden. Bir çoğumuz çocuğumuz hep bizim isteklerimizle büyüsün isteriz onunda bir birey olduğunu unuturuz. Büyüyene kadar o bize bir birey olduğunu kanıtlamaya çalışır biz ise onun içi hep en doğrusunu düşündüğümüzü. Unuturuz hatalar yapılmadan hayatın öğrenilemeyeceğini. Bazen boş yere sinirleniriz, kızarız ona ve yanlış cezalar uygularız. Halbuki bu kadar yıpranmadan , yıpratmadan da çocuk büyütülebilir. Ali Çankırılı doğru yolları, zamanları ve yöntemleri kullanarak çocuklarla nasıl iletişim kurabileceğimiz bize anlatıyor. Örnek hikayeleri okudukça kendi yaşamımızdan çok fazla şey görüyoruz belki biz yanlış yetiştirmemeye çalışıyoruz ama bizlerin nasılda yanlış yöntemlerle yetiştirildiğini fark ediyoruz. Her anne babanın okuması gerektiğine inandığım bir kitap..